و پس از سالها

به نام یزدان پاک پادشاه خوبان  

و سلام بر فرشته ی مهربان او مریم 

منم 

تبعید شده ای روی زمین  

کسی از جنس خاک  

آنکه بر فرشته ای دل بست 

ساکن افلاک 

مهربان با که گویم شرح این درد و این اشتیاق  

که کشاکش ایام و گرماگرم روزگار  

خللی بر درخت تناور عشقت وارد نساخت 

زیبا مهرت عمیقا در جانم ریشه دوانده 

کمر بر بستم در پستی بلندای روزگار 

در عرق ریزان کار به فراموشی سپارم  

این دلبستگی را 

اما با که گویم که ندیدنت ُ نشنیدنت و نبوییدنت 

نیز اثری بر جادوی نگاهت نکرد 

بر این گمان خام بودم  

که مهرت را با مهر دیگری جایگزین کنم 

اما کسی را لایق نیافتم 

و با که گویم  

که اینک غمینم و پژمان 

نالان از درد زخم فراق 

سردرگم و پریشان حالُ طاقت از کف داده 

بغض راه گلو بسته و  

یاد تو زنده تر از همیشه 

با که گویم این احوال زار 

و این راز جاویدان جز تو ای محرم راز و سنگ صبورم 

که آرام گیرد این دل خسته  

به بیان این درد کهنه 

ای دوای درد خرابم خراب 

که می فهمد حال عاشق را جز معشوق 

هزاران بار توبه کردم از این عشق  

که برای من زیاد است زیاد 

ای فرشته ی آرزو ها  

کاش برآورده می کردی این یگانه آرزوام 

وصال را 

منم آن فراموش شده  

آنکه از میوه ی ممنوعه خورده 

و نوشت 

منم 

تبعید شده ای روی زمین  

کسی از جنس خاک  

آنکه بر فرشته ای دل بست  

نوشته ی : هادی عاشق