-<@ღ مریم پاییزی من ღ@>-

به اسمت می رسم،می لرزه قلبم، نمی دونی چه حالی داره بی تو

-<@ღ مریم پاییزی من ღ@>-

به اسمت می رسم،می لرزه قلبم، نمی دونی چه حالی داره بی تو

درباره من

من خراباتى و مستم به کجا آیم باز رو بسوی کِه روم با کَِه بگردم دمساز رقص وشادی بدلم مرد خدایا تو بگو به چه ساز تو برقصم؟ چه بخوانم آواز؟؟!! دست رو سوی تو کردم زغم ودرد ونیاز پر و بالم تو شکستی ، بده بال پرواز رو مگیر از منو تنها مگذارم در غم چو توئی بر دل افسرده ی عاشق همراز بار الهی ز کجا قصه کنم من آغاز که دلم پرشده و... قصه دراز است دراز خانه ویرانه ی عشق و دل من آواره یاربا ! خانه ی دل را تو دگرباره بساز دلم از درد و غم عشق به جان آمده باز اشک غلطان بچکید از رخم و رفت به ناز بغض غم بسته گلویم شده ام پر فریاد یار رفته زبرم ! با که بگویم این راز؟؟!! سوی این خسته نگاهی ز محبت انداز که گرفتاری من نیست بجز شیب و فراز همه دم باتو مناجات ودعا غرق به اشک همه شب باتو به سجاده ی پرمهر نماز ایزدا دست مرا گیر و رهان ازغم و درد یار را سوی من آور عشق را جاوید ساز ادامه...

آمار : 21178 بازدید Powered by Blogsky

سکوت

دیگر برای زندگی دیر است، باور می کنی؟
این دل برای عاشقی پیر است، باور می کنی؟
شب گفته بودی عشق را در آسمان پیدا کنم...
چشم میان گریه زنجیر است، باور می کنی؟
حتی درون دفترم دیگر نمی جنبد کسی...
دل با سکوت خانه درگیر است، باور می کنی؟
دیگر نگو این خواب را در کوچه ها دزدیده ام!
خوابی دگر در حال تعبیر است، باور می کنی؟
***
اینجا غزل می ماند و صد دفتر و صد خاطره...
چشم از غزل های دگر سیر است، باور می کنی؟؟؟